Kobiety w Pythonie: historie sukcesu i porady do kariery

07 Paź 2022 9 min read Bez kategorii

Kobiety w Pythonie: historie sukcesu i porady do kariery

Według Stack Overflow Developer Survey 2022, Python znajduje się w czołówce najpopularniejszych języków programowania, zaraz po JavaScript. Oznacza to, że jest świetnym narzędziem do wejścia na dochodową ścieżkę kariery w IT – w tym też dla kobiet.

Jednak zbudowanie dobrze prosperującej kariery dzięki Pythonowi może być wymagające. Większość nowicjuszy, szczególnie młode kobiety, może nie do końca wiedzieć, od czego zacząć. A nawet jeśli wiedzą, to proces uczenia się może wydawać się izolacyjny oraz przytłaczający.

By pomóc ci obrać właściwe kroki na ścieżce kariery, zebraliśmy spostrzeżenia, lekcje oraz rady od 6 kobiet, które wybitnie poradziły sobie z Pythonem:

Zara Maria
Melissa Weber Mendonça
Sophie Brannon
Melanie
Dawn Wages
Uffa Modey

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co miały one do powiedzenia o wejściu w świat Pythona jako kobieta, i jak samemu zostać historią sukcesu – dokładnie tak, jak one.

1. Zara Maria

Branża: e-learning

Zara Mara jest współzałożycielką Eleven Ace oraz Code Ace – platformy e-learningowej, która uczy dzieci w wieku lat 8-15, jak kodować.

Jaka jest twoja największa rada dla kobiet dopiero zaczynających w Pythonie?

Jeśli dopiero się wdrażasz, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest zaczęcie budowania swojego profilu. Wyniki są nieporównywalne. Dobrymi wskazówkami mogą być rankingi na platformach do konkurencji, np. HackerEarth, oraz wzięcie udziału w kilku projektach jako stażystka lub freelancerka.

Możesz użyć tego jako szansę na poznawanie platform, narzędzi i technologii, które oparte są na Pythonie. Pięknem języków programowania takich jak właśnie Python jest ciągła możliwość uczenia się i poprawiania swoich umiejętności.

2. Melissa Weber Mendonça

Branża: doradztwo w zakresie oprogramowania open-source

Melissa Weber Mendonça jest matematyczką stosowaną i byłą profesor uniwersytecką, która postanowiła pójść w stronę inżynierii oprogramowania. Pracuje w Quansight – rozwija oprogramowanie open-source i działa przy projektach konsultingowych.

Melissa jest stypendystką 2020 Python Software Foundation. W trakcie swojej kariery aktywnie działała wśród brazylijskiej społeczności Pythona. Wierzy, że open-source to nie tylko kod.

Jak wygląda codzienność inżyniera Pythona?

Pracuję nad kilkoma projektami w różnych rolach. Do mojej pracy należy kodowanie, dokumentacja, działanie ze społecznością oraz zarządzanie ludźmi. Przede wszystkim, jednym z moich największych wniosków jest to, że inżynieria to nie tylko pisanie kodu. Musisz też wejść w interakcję ze swoim teamem i wszystkimi interesariuszami w projekcie.

Jaka jest twoja największa rada dla kobiet, które chcą zostać inżynierami Pythona?

Myślę, że warto znaleźć odpowiednie wsparcie – kobiety, które znajdują się w podobnych rolach czy ludzie, którzy mają takie same obowiązki. Łącz się z nimi, znajdź miejsce na wspólną wymianę doświadczeniami i czuj się komfortowo. Dla mnie był to prawdziwy game changer, więc dla ciebie może być tak samo!

W wywiadzie dla Scientific Python Community Melissa odpowiedziała także na następujące pytania:

Jakiemu wyzwaniu musiałaś stawić czoła w swojej dotychczasowej karierze?

Przez przejście ze środowisk akademickich do IT sama nazywałam siebie juniorem-seniorem. Musiałam nauczyć się od nowa kilku rzeczy, mimo że byłam już bardzo doświadczona w sprawach związanych z uczelniami wyższymi. Dlatego rozgryzienie właściwych procesów i przepływu pracy dla rozwoju oprogramowania było czasem wyzwaniem.

Jakie masz rady dla kogoś, kto chce pracować przy projektach open-source?

Taką podstawową radą, którą daje każdy – ale nie wiem czy jest dobra czy nie – jest po prostu wzięcie losu w swoje ręce.

Znajdź projekt, który będzie cię interesował, który pomoże ci lepiej wykonywać twoją pracę, albo coś, co już znasz i co napędza cię, by usiąść nad projektem open source.

Znajdź coś, co wywoła w tobie radość, co sprawi, że będziesz się czuła komfortowo oraz zmotywowana, by działać.

Tutaj znajdziecie pełny wywiad Melissy z Scientific Python Community w języku angielskim.

3. Sophie Brannon

Branża: optymalizacja dla wyszukiwarek internetowych

Sophie Brannon pracuje na stanowisku Client Service Director w Absolute Digital Media – wielokrotnie nagradzanej agencji SEO w Wielkiej Brytanii. Wcześniej była szefową działu SEO w tej samej agencji.

Jaka jest najlepsza rada, jaką możesz dać kobietom, które chcą nauczyć się Pythona?

Stań się częścią środowiska. Istnieją ogromne społeczności, głównie na Twitterze, ale nie tylko, które będą cię wspierać w nauce – na przykład Women Who Code i Women in Tech SEO.

Istnieją także serwery Discord dla twórców w Pythonie (dziękuję Orit Murznik, która mi o tym powiedziała). Dodatkowo mnóstwo kobiet, o czym mało kto zdaje sobie sprawę, chętnie odpowie na twoje pytania.

Co więcej, w Pythonie nie ma czegoś takiego jak głupie pytanie. Wszyscy musimy gdzieś zaczynać! Łącz się z twórcami, bez względu czy są juniorami, czy seniorami, i ułatw sobie swój start.

4. Melanie

Branża: e-learning

Melanie jest programistką Pythona i właścicielką Raspians – skierowanej do początkujących strony, której celem jest pomoc w zaznajomieniu się Raspberry Pi.

Jak to jest być kobietą pracującą w Pythonie, czyli branży zdominowanej przez mężczyzn?

Nie można zaprzeczyć, że pośród technologii oraz programowania to właśnie mężczyźni nadal dominują. Dlatego praca w tych branżach jako kobieta może być nieco przerażająca. Uważam, że w moim przypadku było dużo szczęścia, bo czas, który spędziłam jako Python Developer, zarówno w małych start-upach, jak i dużych zespołach, był dla mnie, bez wchodzenia w szczegóły, bardzo dobry.

Podobnie jak we wszystkich miejscach pracy i branżach, ogromny wpływ ma to, jacy są współpracownicy oraz menedżerowie. Jestem świadoma, że u wielu kobiet pracujących w IT nie było jednak tak dobrze. Niestety – ta przestrzeń nadal musi przejść sporo zmian, jeśli chodzi o równość oraz danie szans kobietom.

5. Dawn Wages

Branża: IT

Dawn Wages pracuje na stanowiskach Python Developer Advocate oraz Produkt Menedżerki w Microsofcie. Wcześniej była Senior Research Developer w Wharton School i UX Developer w Lenovo.

Jak wygląda twój typowy dzień w roli inżynierki Pythona?

Jako inżynierka Pythona ciągle pracuję przy dokumentacji, piszę ją, a także pozostaje w kontakcie z członkami mojego teamu i aktualizuję naszą tablicę zadań – przeważnie jest to Jira, czasami Trello. Cały czas się uczę.

Lubię robić sobie przerwy od monitora, bo moja praca wymaga, bym siedziała przy nim przez długie godziny. Staram się robić godzinną pauzę na lunch w połowie dnia, a także kilka mniejszych. Uważam, że jest to najzdrowsze podejście do kodowania, szczególnie jeśli mogę się fizycznie zaktywizować podczas przerw.

Codzienność jest różna, w zależności od tego, dla jakiej firmy się pracuje. Czymś powszechnym w rutynie inżynierów jest tak zwany standup. Jest to szansa dla każdego w teamie, by streścić to, nad czym pracował lub pracowała.

W moim obecnym zespole jako Product Manager, a także w dwóch poprzednich teamach (jako Python/Django Research Engineer i Django/Full-Stack + React/JavaScript Freelance Web Developer), przeprowadzaliśmy standup co tydzień, ale były także role, w których pracownicy musieli wykonywać standup każdego dnia.

Celem standupu jest rozmawianie o tym, co się zrobiło, co planujesz zrobić w najbliższym czasie oraz co może ci w tym przeszkodzić.

Jak współpracują inżynierzy Pythona?

Jako inżynier sporo komunikuję się z moim teamem. W Microsofcie korzystamy z Teams, a we wcześniejszych firmach najczęściej używaliśmy Slacka. Pracowałam też z klientami, którzy działali na Discordzie, a dawno temu słyszałam nawet o teamach, które korzystały ze Skype’a (wcale nie popularne!).

Ważne jest to, że istnieje ogrom asynchronicznych wiadomości, które przesyłane są w jedną i drugą stronę, by rozwiązywać problemy.

Błędnym założeniem jest, że inżynierzy są od siebie odizolowani i rozwiązują największe problemy w pojedynkę. Oczywiście, w programowaniu jest pewien stopień niezależności, o którym ciężko mówić w innych pracach, ale od teamów programujących wymagany jest wysoki poziom komunikacji i umiejętność współpracowania.

Często korzystamy z programowania w parach lub z metody gumowej kaczuszki, a taktyki te do rozwiązania problemu wymagają rozmowy o kodzie z partnerem. Bywa tak, że podczas programowania w parach jedna osoba faktycznie pisze kod, a druga obserwuje jej działania i ją wspiera (pair programming).

Świetnym jest sposób, w którym cały czas można mieć w głowie kod, a dodatkowo mieć osobę, która również musi go znać, by rozumieć jego kontekst. Niektórzy uważają, że to podejście jest niewydajne, ale z mojego doświadczenia taka praca często kończy się z lepszym kodem, lepszym zrozumieniem, a także lepszą dokumentacją.

Co więcej, inna osoba z teamu dowiaduje się o danej funkcji na wypadek, gdyby potrzebowała kontynuować kodowanie w oparciu o to, co napisaliśmy razem.

Drugim sposobem komunikacji jest metoda gumowej kaczuszki, używana głównie wtedy, kiedy jest jakiś bug lub problem do rozwiązania i programista musi omówić bieżące wymagania, obecne do nich podejście i podejście alternatywne by wymyślić kolejne kroki.

Czasami dobrze jest skorzystać z tej metody, kiedy nie wiesz nawet od czego zacząć lub jeśli występuje jakiś niejasny błąd, którego nie możesz nigdzie znaleźć, a powszechne sposoby na jego rozwiązanie nie działają.

Jakie są twoje rady dla kobiet, które chcą rozwinąć ścieżkę kariery jako programistki Pythona?

Moją radą jest, by cały czas nie bać się sięgać po to, co jest możliwe. Wszystkie problemy z każdej możliwie innej branży technicznej istnieją również w programowaniu i inżynierii. Niektóre z nich mogą nie być tak gwałtowne i napastliwe jak inne, ale nadal istnieją.

Regularnie spotykamy się z mizoginią, a podejście, zakładające, że jesteśmy mniej techniczne niż nasi koledzy, jest dość częste. Nawet kobiety traktują tak inne kobiety.

Dla mnie ważne było to, by wyznaczyć sobie jakąś granicę. Regularnie monitoruję, jak czuję się w relacji z moimi kolegami i koleżankami z zespołu. Staram się nie brać na siebie odpowiedzialności tam, gdzie nie jestem właścicielką i nie mam uznania.

W innych obszarach mojego życia wyznaczyłam moje granice mniej pobłażliwie i bez przeprosin komunikuję moje potrzeby z moimi kolegami i koleżankami. Każda osoba musi samemu postawić te granice, ale ja zachęcam kobiety, by ufały samym sobie w tym, że są wartościowymi ludźmi w miejscu pracy i zasługują na możliwość podejmowania takich decyzji.

Obecnie istnieje spora fala organizacji związanych z inżynierią, które postawiły na postępową politykę i kulturę, połączoną z działaniami koniecznymi, by stworzyć bezpieczne miejsce pracy dla kobiet i osób o zmarginalizowanej płci.

Odkąd przeszłam do IT, miałam jednych z najlepszych współpracowników. Teraz znajduje coraz to kolejne miejsca, w których mogę się czuć bezpiecznie jako ciemnoskóra kobieta. Mam nadzieję, że wszystkie kobiety i osoby o zmarginalizowanej płci mogą doświadczyć korzyści z bycia w branży, stabilności zawodowej, a także pracy w bezpiecznych miejscach, bo wiem, że takie istnieją.

Każdego dnia jako grupa przesuwamy pracowników o krok dalej we właściwym kierunku, tworząc miejsce, w którym kobiety są mile widziane i traktowane z szacunkiem.

6. Uffa Modey

Branża: projektowanie aplikacji mobilnych

Uffa Modey pracuje jako Graduate Python Developer w Hedgehog Lab – czołowej firmie zajmującej się projektowaniem aplikacji mobilnych w Wielkiej Brytanii.

Jaka wygląda twoja codzienność w pracy programistki w Pythonie?

Jako Python Developer, zajmuje się programowaniem backendu dla mobilnych oraz sieciowych aplikacji przy użyciu Django, Django REST Framework i wielu innych narzędzi.

Niektóre z narzędzi i technologii, z których na co dzień korzystam, to PyCharm jako IDE, GitHub do współpracy z teamem nad projektami API, Docker do uruchamiania skonteneryzowanych wersji projektu, nad którym działam na swoim lokalnym komputerze, a także Postman do testowania and dokumentowania punktów końcowych API, które rozwijam.

Jakie są twoje najlepsze rady dla kobiet, które chcą wieść pełną sukcesów karierę jako inżynierki Pythona?

Sukcesy jako programistka Pythona można osiągnąć przez zdobywanie doświadczenia w tworzeniu projektów opartych na Pythonie i uczeniu się, jak dzielić się nimi ze współpracownikami.

Kobiety, które chcą odnieść sukces, powinny również wziąć pod uwagę konkretny aspekt Pythona, w którym chcą się rozwijać. Ważne jest, by doświadczenia podczas nauki podstaw Pythona były jak najprzyjemniejsze i dobrze dopasowane do osoby.

Python jest wszechstronny i może być używany w wielu sektorach, na przykład przy rozwijaniu aplikacji, robotyce, machine learningu, data science i sztucznej inteligencji.

Zrozumienie w Pythonie tego, czym jesteś zainteresowana od samego początku przygody z tym językiem pozwoli ci skupić się na konkretnej bibliotece i metodach, z których korzysta się w danym sektorze.

Co więcej, tworzenie projektów w Pythonie i utrzymywanie ich w open-source’owych repozytoriach takich jak GitHub pozwoli ci stworzyć portfolio, które będziesz mogła pokazać potencjalnym pracodawcom.

Kobiety w Pythonie – przemyślenia końcowe

Mamy nadzieję, że po prześledzeniu losów karier tych sześciu kobiet, załapałyście nieco inspiracji związanej z sukcesami w Pythonie.

W związku z tym, że STX Next jest największym Python software house’em w Europie, przygotowaliśmy w języku angielskim sporo źródeł na temat naszego języka programowania, które możecie uznać za wartościowe. Przedstawiamy kilka z nich na sam początek:

Jesteś kobietą (lub mężczyzną), która chce rozpocząć karierę w Pythonie? Jeśli tak, to nie znajdziesz lepszego miejsca. Cały czas szukamy nowych współpracowników. Sprawdź dostępne oferty pracy i aplikuj już dzisiaj!

A jeśli masz jakieś pytania związane z twoim projektem w Pythonie lub inne, związane z programowaniem, śmiało pisz do nas. Odpowiemy w trymiga!

Autorką tekstu w języku angielskim jest Faith Uzuegbu.

Blog